…Ешқашан болмаған жерге аяқ астынан барып қаласың… Сонан соң жаңа піскен нанның, қам кірпіштің иісі, ылдидан соққан желмен келген шаңның иісі, сондай бір таныс және жақын нәрселерді еске түсіреді… Осы сезімдер бұрынғы өзіңді еске түсіртеді — мың жыл бұрынғы, күнге күйген, тағы, ұмыт қалған яғноб үйшігінде… Саңылаудан жас баладай сығалағанда… шексіз шетсіз үлкен аспанды көресің.
Мың бір күн / Мың бір түн Тәжікстан